Bir Baskadir

masum ile başardığı yerli karakterler resmetme halini bir başka seviyeye taşıyor berkun oya - sinema dilini içselleştirmek, anlatı formunu ödünç almayıp hikayenin içinden çıkarabilmek yerli sinema/tv'de son yıllarda iyice eksik kalan bir yön ve bunu iyi başarıyor. senaryoya da belli karakter yaratımlarına da elbette eleştiriler getirilebilir eğer bunu tr alegorisi alacaksak ama karakterlerden ziyade "konuşabilme" üzerinden kuruyor bunu oya ve başarılı o açıdan da.

I liked it. It's well beyond for Turkish tv standards. I don't understand some criticisms: this has not to be perfectly "realistic". Coincidences can be tolerated in fiction, as the name implies. Acting seemed alright for me. One possible weakness might be, at the final parts, that it turned into some kind of melodramatic, moralistic P.T. Anderson's Magnolia type drivel. But no, it was balanced, I guess.

Berkun Oya'yı giriştiği iş için tebrik etmek gerekse de karakterlerin "gerçek" olamadığını düşünüyorum. NBC'de çok daha gerçek karakterler vardır mesela, Berkun Oya bunu tam manasıyla başaramamış. Bunun yanı sıra maalesef hikaye çok sıkıcı. Diziyi bitiremedim bile. Yine de izlenmeye değer, Türkiye'de böyle başka bir işe rastlamak çok zor.

wasko

2020 İstanbul, SPOILER terapiye giden psikolog. Psikoloğa giden gündelikçi. Gündelikçinin namazlı bodyguard abisi. Abisinin psikolojisi bozulmuş eşi. Gündelikçinin evini temizlediği adam. Adamın psikolog kız arkadaşı. (Kızın psikoloğu olan kadının danışmanı) Gündelikçinin istemeye istemeye fikrini aldığı hoca, Hocanın lezbiyen kızı... Popüler olduğu için baktım. İzlemesi çok uzun sürdü. Kafamda da pek bir şey kalmadı. Beykoz'dan yola çıkan gündelikç

tadında kasım 2020 idi

ohhhh gözlerim memleket şöleninde aktı gitti. bastırılmışlığı ve ayrımcılığı çok güzel geniş perspektiften her yönüyle ele almışlar. böyle dizilere aç kalmışız gerçekten.

This top-shelf series has excellent performances, a rich, masterful visual style, and a propulsive, addictive Crash-like narrative. The religious-vs.-secular issues faced by the characters invite some socioeconomic analysis, but what really makes this dizi special is the self-referential soapiness, the use of melodrama as a vehicle for humor, wit, and compassion.

Best Turkish mini-series I have ever seen.

akışta zaman zaman yaşanan sekişler dışında, tüm gerçekliğin üzerini saran incecik şakamsılık ve estetize edilmişlik zarını görmezden gelirsek -bunun neden yapıldığını tahmin etmek zor değil, oya'ya hak vermemek zor-, tüm sinematografisi ile son derece ustalıklı, hikayesi ve durumları ile derin ve samimi, milletin bir araya gelmeyen iki yakasını birleştirip düğmesini ilikleyen bir yerli dizi.

Ne hoş bir iş ya, tebrikler!

1. Sezon: 77