Sivas

Uzun zamandır erteleyerek büyük hata yaptığım Türkiye Sineması'nın son zamanlarda çıkardığı en iyi işlerden birisi. Bu kadar içten ve ruhu olan bir film izlemek pek kolay olmuyor ve de insana hep iyi geliyor. Aslan küçük yaşta olabilir ama kendisi muhteşem oyunculuğuyla Anadolu'nun erkekliğindeki bütün kırılganlığı, kendini kanıtlama ve sahip olma çabasını çok iyi gösteriyor. Küçük senaryo matematiği hesaplamalarıyla eleştirilmeyi hak etmeyen mis gibi

Bu topraklarda çok pis hayatlar var, çok rezil işler dönüyor. Bir bebekten bir katil yaratan o sorgulamamız gereken "karanlık", bu filmde de sevgi dolu, masum bir çocuktan bir "Anadolu Çomarı" yaratmak için el birliği ile çalışıyor. Hassas kalpler için izlemesi zor, rahatsızlık verecek kadar sahici, çok iyi bir film. (Teknik bir eleştiri olarak da hareketli kamera kullanımının biraz suyunun çıktığını düşünüyorum.)

İzlediğiniz filmlerin kötü olması, filme yönelik beklentinizin yüksek olması, ruh haliniz vs. çeşitli sebeplerle bazı dönemlerde kendinize sinemayı artık sevmiyor muyum acaba sorusunu sorabilirsiniz ancak bir film çıkar ki sinemayı ne kadar sevdiğinizi size tekrar hatırlatır. Dün gece bu film benim için Sivas'tı. İYİ Kİ SİNEMA VAR.

Very Bela Tarr'esque. Keeping the camera in close-up and at the height of a child/dog at all times. Subtle connotations to our time-independent world. Perfect casting direction.

Rexx Sineması - Başka Sinema: Yönetmen filmin görselliğini yaratmadaki başarı seviyesine, senaryoda ulaşamıyor. Derinliksiz ve tanıdık senaryosu, çok bildik bir hikayenin farklı bir şekilde, başarıyla yeniden anlatımı seviyesine çekiyor filmi. Yine de takdiri hak eden bir ilk film.

Ben şunu anladım. Bu film, Anadolu insanına edilmiş büyük ve "haklı" bir küfürdür. Dejenere, yozlaşmış (gerçi eski halini de biliyoruz), üstüne ezik, altındaki her canlıyı ezen, acı çektiren, sevmeyi bilmeyen (bilmeyen değil, törpülendirilen) bu insanları olduğu gibi gösteriyor işte. Sanırım Yozgat, Sivas, Ankara veya civarı yerler. İşte. Ama sinemada bile çekilmiyor o küfürler, ağız, kültür...

Anadolu insanını bundan daha gerçekçi haliyle yansıtabilmiş bir film yoktur sanırım. Zaten bir müddet sonra film, kurmaca mı belgesel mi diye şüpheye düşüyorsunuz. Bu yüzden bu kültürden olan insanları daha çok etkileyeceği muhakkak. Gelgelelim, ortada da bir olay örgüsü yok. Anadolu'da belli bir tematik bütünlüğü olmayan sıradan birkaç günü anlatıyor. Bu yüzden de evrensel bir dili yok.

Bu tür sade, gerçekçi filmleri çok sevdiğimden bu filme de bayıldım. Zaten bence Türk sinemasının en iyi olduğu tür de bu. Ülkede sanırım yeterince malzeme olduğundan fazla kompleks senaryolara gerek kalmadan da çok güzel işler çıkıyor. Tabii belki de diğer yandan bu durum yazarların basite kaçmasına olanak sağladığından daha sıradışı ve yaratıcı hikayelerin çıkmasını da zorlaştırıyor olabilir, bilemiyorum.

"Ayşe sen prenses olmaya kararını verdin mi?"

One of the best child actor performance by Dogan Izci

Film her ne kadar ataerki, erkek egemen toplum ve siddeti anlatsada, kadinin ezililmisligine deginilmemis. Buyuk bir eksiklik olarak gordum. Bir sahnede Aslan nin okuldan arkadasi Ayse nin, Aslan nin kopegi Sivas icin tavrini belirtmesi bir yerde siddet normlarinin iki cins uzerindende kabullenmis oldugunu anlatmaya calisiyordu.

Köpek dövüşçüsüne para verilerek kiralanmış bir köpekle çekilen bir filmin samimiyeti? Doğan İzci hatrına.

For understanding Anatolian lifestyle, it's perfect example. Gerçek bir anadolu kültürünün hikayesi.

great camera work which doesn't leave the protagonist for one second and extarcts a great amount of sympathy for him but in spite of that extacy created by "celebratory" camera the overall dramatic structure and the story are a bit schematic, weak and even unvoncinving. still i liked its festive cinematic attitude.