Ağlayan Bir Ömür

Bir kadının öleceğini öğrenmesi, kendini ailesinden soğutması ve iç hesaplaşmaları üzerinden şekillenen bir film. Filmin başındaki okul ortamını sevdim. Püsküllü ve Güney toy halleriyle tatlılardı. Çekimler başarılıydı. Yalnız filmin sonu hiç olmamış, tamamen dönemin seyircisi salondan mutlu ayrılsın diye ütopik bir final sahnesi yazılmış. İlla mutlu son olacaksa Şermin'in sonu gösterilmeden mutlu bir aile tablosuyla bitirilse daha şık olurmuş.